اين چند سطر ، قراره مقدمه ي كتاب من باشه، كتاب ِ كنكور … و خدايي كه
در اين نزديكيست. وقتي اسم مقدمه اومد ، پيش از همه ياد بچگي هام افتادم
روزهاي خنده و گريه، روزهاي روياهاي كوچولو اما ناب…
با نگاه به مسير رفته ي زندگيم با خودم فكر كردم مقدمه ي
من از كجا شروع شد؟ از كدوم لحظه اين مسير رو پيدا
كردم، اصلا مقدمه اي وجود داشته يا نه؟ آخه فقط چند روزه كه
سي سال از روزهاي زندگيم رو پشت سر گذاشتم.
به خودم كه فكر ميكنم ميبينم سرشارم؛ سرشار از خطاها،
موفقيت ها، گريه ها، خنده ها. سرشارم از روزهايي كه
تحسينم كردند و برام دست زدند و پر از روزهايي كه از درون شكستم …
وقتي به مقدمه ي اين كتاب، به خودم و مسير زندگيم فكر ميكنم تنها به
يك اصل ميرسم، به يك راه، اينكه سرآغاز همه ي ما خداست.
ترجيح دادم بر خلاف عادات ايراني، همين ابتدا از منشأ اين سرآغاز ،
از خداي نابم تشكر كنم، از آفريننده ي هستي،
كسي كه بهمون اين اجازه رو داده كه به روياهامون فكر كنيم، به اونها
برسيم و وقتي رسيديم از خوشحالي بغض كنيم… از كسي كه اين
اختيار رو داده تا ديگران رو دوست داشته باشيم ، دوست داشته بشيم و اونها رو
كه دوستمون دارند و خوشحال كنيم. از كسي كه با تمام اشتباهاتمون
ما رو بالا برده اونقدر كه دشمنامون تاب
نياوردن، ولي گاهي وجود كسايي كه دوستمون نداشتند باعث شد،
بفهميم كجاي راه رو كج رفتيم. از خدايي تشكر كنم كه اين فرصت
رو به ما داده تا از درون بشكنيم، متحول شيم، بهش دل ببنديم و با وجود تمام
گناهاني كه كرديم اميدوار به بخشش و رحمتش باشيم.
ِ و تمام حرف من همينه كه خدا ، خداي همه است. خداي من خاكستري
كه اين مقدمه رو شروع كردم و خداي تويي كه ميخواي تو مسير زندگيت
بجنگي. خدايي كه پشت من و تو ايستاده تا بتونيم تمام موانع، سدها و
مشكلات رو كنار بزنيم و به روياهامون برسيم، خدايي كه
از هر چيز و هر كس بزرگتره … ميخوام از اين اصل از خداي خوبم،
از طعم نابش با تك تك سلولهام و تمام وجودم تشكر كنم و ازش ميخوام
به خودم، دوستام و تمام اونايي كه براي رسيدن به
ميجنگن صبر بده و اميد … ازش ميخوام اگر روزي خطا كرديم و كج رفتيم
ما رو به خاطر عشقي كه به ما داره و ما به وجود نابش داريم،
ببخشه كه ميدونم ميبخشه ، ميبخشه و ميبخشه …
اگر باز هم قرار باشه از هر دري بنويسم باز هم از خدا مينويسم،
پس مقدمه ي من همين يك واژه است؛ خدا …
با خدا شروع ميكنيم و تا انتها با خدا تموم ميكنيم، آره، چون خدا
همين نزديكي هاست، همين نزديك …
يا علي
سيد ايمان سرورپور