تو كلاس از بقيه كوچكتر به نظر ميرسيد، از برق چشاش ميشد به دقت و ذكاوتش پي برد.
از بچه هايي بود كه زودتر از بقيه به فكر كنكور افتاده بود و از سال سوم اومده بود كلاس.
وقتي علتش رو پرسيدم گفت: چون هيچ موقع نتونستم با شيمي رابطه ي خوبي برقرار كنم، اومدم كه مشكلم حل شه.
خدا رو شكر عاشق شيمي شد و جالبه كه بعضي از دوستاش فقط مباحث شيمي 2و 3رو مي اومدن كلاس ولي اون كامل همه رو اومد. فعالتر از خيلي از كنكوريهاي اون سال بود.
پشتكارشم عالي بود. تو بعضي فصل ها كه بچه هاي كنكوري خسته ميشدن اين فسقلي هنوز انرژي داشت. جالبه كه تو بعضي از آزمون ِ هاي كلاسي تنها صدكلاس ميشد. اون سال هم تموم شد و مثِ همه ي سالها بچه ها رفتن.
طبق معمول دور جديد كلاسها شروع شد. اومدم برم كلاس كه ديدم سر راهم سبز شد.
– بازم كه تويي؟ اينجا چي كار ميكني ؟!!!
– اومدم بگم نهايي رو بيست شدم و ميخوام سراسري رو صد بزنم. چيكار كنم؟
براش برنامه ريزي كردم. ميدونستم از اميدهاي اون سالَمه.
بعد از كنكور تماس گرفت و گفت:
اگه خدا بخواد صد زدم.
بله! صد زد! كسي كه به قول خودش تا سال سوم از شيمي تنفر داشت.
اميداورم اين كتاب بتونه كمكتون كنه كه شما هم بتوني بعد از بيست امتحان نهايي، كنكورتون رو صد بزنيد.